ابعاد استرس شغلی و ارتباط آن با وضعیت سلامت عمومی در پرستاران

مقدمه: این پژوهش با هدف بررسی ابعاد استرس شغلی و ارتباط آن با وضعیت سلامت عمومی در پرستاران شاغل در بیمارستان‎های وابسته به دانشگاه علوم پزشکی شیراز انجام شده است. روش بررسی: در این مطالعه مقطعی، 385 نفر از پرستاران بیمارستان‎های دانشگاه علوم پزشکی شیراز که به روش نمونه‎گیری تصادفی سیستماتیک انتخاب شدند، شرکت نمودند. نسخه‎ فارسی پرسشنامه محتوای شغلی و پرسشنامه سلامت عمومی 28 سؤالی برای جمع‎آوری داده‎ها استفاده شد. برای تحلیل داده ها از آمار توصیفی و آزمون آماری mann-whitney u و همچنین نرم‏افزار spss نسخه 5/11 استفاده شد. یافته ها: میانگین (انحراف استاندارد) ابعاد آزادی تصمیم‏گیری (50/6) 15/58، نیازهای روانشناختی (14/5) 19/38، حمایت اجتماعی (67/3) 67/22، نیازهای فیزیکی (58/2) 03/16 و عدم امنیت شغلی (85/3) 74/7 بدست آمد. ابعاد آزادی تصمیم‏گیری یا کنترل و حمایت اجتماعی در پرستاران مورد مطالعه در سطح پایین و ابعاد نیازهای روان شناختی، نیازهای فیزیکی و عدم امنیت شغلی پرستاران مورد مطالعه در سطح بالا قرار داشتند. نتایج نشان دادند که میانگین (انحراف استاندارد) وضعیت سلامت عمومی (93/12) 34/28 است که بیش از نقطه برش تعیین شده (23) می‏باشد. میانگین امتیاز تمامی ابعاد استرس شغلی با وضعیت کلی سلامت عمومی از لحاظ آماری ارتباط معناداری داشت. نتیجه‎گیری: در اغلب پرستاران مورد مطالعه سطح استرس شغلی بالا بود. اکثر آنها در وضعیت مشکوک به اختلال در سلامت عمومی بودند. هرگونه برنامه مداخله‏ای جهت پیشگیری از بروز اختلالات در وضعیت سلامت عمومی در پرستاران می‏بایست بر کاهش عدم امنیت شغلی و افزایش آزادی تصمیم‏گیری (کنترل) و حمایت اجتماعی (از طرف همکاران و سرپرستان) متمرکز شود.